Konik na biegunach to bez wątpienia jedna z najbardziej kultowych i ponadczasowych zabawek dziecięcych, kojarzona głównie z długimi godzinami przygód i zabawy. Niezwykle popularny na przestrzeni lat zjednał sobie kolejne pokolenia dzieci, które równie chętnie wsiadały na jego bieguny. Warto bliżej przyjrzeć się historii tego swoistego symbolu dzieciństwa, zastanowić się, od kiedy konik na biegunach zdobywał serca maluchów oraz jak zmieniała się jego popularność na przestrzeni lat.
Początki konika na biegunach
Istnieją różne teorie dotyczące tego, kiedy dokładnie powstał konik na biegunach. Niektóre źródła wskazują, że pierwsze takie zabawki powstały już w starożytnym Egipcie, a inne sugerują, że było to w okresie średniowiecza. Zgoda jest co do tego, że konie na biegunach są jednymi z najstarszych rodzajów zabawek. Wspomniane zabawki były robione z różnych materiałów, takich jak drewno, glina, czy tkanina. Ma to swoje potwierdzenie w historycznych znaleziskach oraz dokumentacji źródłowej pochodzącej z różnych okresów.
Średniowieczne inspiracje
W średniowieczu koniki na biegunach były używane jako przystępne treningowe narzędzia dla dzieci, które w przyszłości miały uczyć się jazdy konnej lub zostać rycerzami. Dzieci mogły na nich ćwiczyć swoje równoważenie i wyostrzyć umiejętności jazdy. Były to zbliżone do realnych koni, ale bez ryzyka związanych z interakcją z dużymi, silnymi zwierzętami.
Renesans i dalsze zmiany
Koniki na biegunach zyskały nowe oblicze w okresie renesansu, kiedy to zaczęto je zdobić bogatymi detalami i ornamentami. Były one już nie tylko zabawkami użytkowymi, ale także symbolami statusu społecznego. Z biegiem czasu, koniki na biegunach zaczęły przechodzić kolejne modyfikacje, zarówno jeśli chodzi o materiały, z jakich były wykonane, jak również o oryginalność i elegancję wzorów.
Wiek XIX i rozwój rzemiosła
Przełom XIX i XX wieku przynosi kolejny etap w ewolucji konika na biegunach. W miarę jak rosło zainteresowanie zabawkami dla dzieci, tak rozwijało się także rzemiosło związane z ich wytwarzaniem, co oznaczało jeszcze bogatszą dekorację oraz zastosowanie bardziej trwałych i nowoczesnych materiałów. Lotne jak smok drewniane konie seryjnie zdobywały serca europejskich dzieci.
Popularność w wieku XX
W XX wieku koniki na biegunach zdobyły szerszą popularność dzięki masowej produkcji. Ich produkcja przeszła długą drogę od ręcznego rzemiosła po przemysłowe linie produkcyjne. Mimo to, dalej powszechne było korzystanie z drewna jako głównego surowca. Na szczególną uwagę zasługuje tutaj okres świąteczny, w którym koniki na biegunach stały się symbolem dziecięcej radości i beztroskiego czasu spędzonym na zabawie domowej.
Współczesność i nostalgia
Obecnie konik na biegunach to już nie tylko zabawka, ale również ozdobny element wnętrz oraz przedmiot na którym mogą bawić się nie tylko dzieci, ale i dorośli. Wiele współczesnych modeli łączy dawną stylistykę z nowoczesnymi, trwałymi materiałami oraz równie trwałymi i wymagającymi mało pracy mechanizmami.
Podsumowanie
To, od kiedy konik na biegunach zdobywał serca dzieci nie da się dokładnie określić, ale na przestrzeni wieków, zyskiwał na popularności i stał się prawdziwym symbolem dzieciństwa. Jego ewolucja, zarówno pod względem stylistyki, jak i materiałów, świadczy o nieustającej wartości, jaką niesie ta zabawka zarówno dzieciom, jak i dorosłym. Służył jako narzędzie do nauki, symbol statusu oraz przedmiot świątecznej radości.
Wędrując przez wieki z konikiem na biegunach
Podczas egipskich dziejów, można było dostrzec pierwsze zalążki tego, czym stał się konik na biegunach. Przemierzając drogę przez wieki, towarzyszył naszym pociechom jako treningowy kompan w czasach średniowiecznych, gdzie swoje zdolności równoważenia i jazdy dzieci zaczynały rozwijać niewsparte jeszcze przez realnego konia.
Renansans oprócz burzliwego życia duchowego i estetycznego, zaskoczył również zapotrzebowaniem konika na biegunach jako symbolu statusu społecznego rodzin, gdzie zasada de gustibus non disputandum est (“o gustach się nie dyskutuje”) idealnie być może też oddaje nieustannie zmieniający się wizerunek tego rodzaju zabawek.
Wiek XIX zaś to okres, w którym kunszt i dekoracje tych niebezpiecznych smokobijców przechodziły na murarskich rękach perfekcjonistów, jak kolejna sztandarowa lanka umiejętności koniecznych dla rzemieślników. Tymczasem XX wiek zabawkom na biegunach przeznaczył przede wszystkim masową popularność.
Dziś, w dobie cyfrowych światów, obok których dziecko łatwo może stracić prawdziwą równowagę ciała i fantastyczne misterium, wzrok swojej linii horyzontu stawiającego w realnym miejscu tajemniczo ją zakodowaną – pozostaje refleksja w nas, dorośli, jaką skuteczną i zarazem bezpieczną drogę do marzeń skonstruowany został ten prozaiczny, a jednak nieustannie zaskakujących estymy dający rekwizyt.
